دوست خوب

خدا را شکر! دوست خوب درس خوان هم نباشد آدم باشد هزار مرتبه باید خدا را شکر کرد.

دوست خوب یعنی که؟ یعنی آنکه وقتی پیاده می روی و از جلوی مدرسه دخترانه رد می شوی به تو تذکر دهد که بیا از آن طرف رد شویم. داخل پرانتز من یک جواب برای آنان که می گویند مگر نمی توانی خودت را نگه داری دارم. فقط کافی است یک نگاه به آقا هنگام صحبت با نامحرم بیندازید می فهمید. خلاصه دوست خوب یعنی آنکه تو را متوجه کند داری هر روز یک ساز می زنی و تکلیفت با خودت مشخص نیست. دوست خوب یعنی آنکه وقتی در یک جای غریب گیر افتاده ای به تو زنگ بزند و بگوید ولش کن بیا! خود تو و اعتقاداتت و خط قرمزهایت خیلی مهم تر از آن المپیاد هستند. وقتی که می گوید تهران آمده بودیم و می خواستیم تو را هم ببینیم ولی از بد حادثه مادربزرگش فوت کرد و برگشت. دوست خوب یعنی آنکه خطرات و فتاوای ضد دینی صانعی را برایت روشن کند تا به این راحتی به آنان که گوشه وبلاگشان در پیوند ها نوشته اند سایت آیت الله العظمی صانعی اعتماد نکنی. دوست خوب یعنی کسی که بصیرت داشته باشد. من انتظار نداشتم آن دوستی که در دوره ی المپیاد پیدا کرده بودم بشار اسد را قاتل بداند. در حالی که به نظر من او یک حزب اللهی بود. ولی زیاد بصیرت نداشت. شاید همان یک دوست را پیدا کرده بودم ولی باز صد رحمت به یگانه دوست خودم. باز فکر نمی کردم آن دوست المپیادی ام عاشق احمدی نژاد باشد و عکس او را کنار رهبری بزند. هرچند من هم تا حدودی با این شخص موافقم ولی دهن کجی هایش به رهبر انقلاب را نمی توانم فراموش کنم و این که در مجلس چگونه دعوا کرد و در نامه اش به رهبری هم عذرخواهی مستقیم نکرد. خلاصه بحث من سر این است که او را به عنوان سرباز ولایت شناختن اشتباه است. مثلا فکر کنید آدم آنقدر که سردار سلیمانی را دوست داشته باشد این آدم را هم دوست داشته باشد. ولی در عین حال من هم او را قبول دارم. دوست من هم همین طور. همه ی موارد را در نظر می گیرد.  بحث سر این است که بصیرت انسان باید در جزئی ترین مسائل تجلی یابد و الحمد لله من دوستی دارم که تا به حال ذره ای از خط ولایت تخطی نکرده است. اگر هیچ دوستی نداشته باشم و فقط همین یکی را داشته باشم برایم کافی است. وقتی هر دو معتقدیم باید شهید شویم تا به فوز عظیم برسیم. از خداوند بزرگ شهادت را برای هردویمان مسئلت دارم.